Fort GWH XIII „San-Rideau” został zbudowany w latach 1892-1896 w ramach tzw. „pancernej” rozbudowy Twierdzy Przemyśl. Był głównym obiektem V obwodu obronnego. Początkowo otrzymał numer XIIIa, potem XIII½, w końcu XIII. Na mapie twierdzy Festung-Umgebungs-Plan von Przemyśl nosi oznaczenie Gürtel-H.W.XIII½ (San-Rideau). Fort zbudowano na podstawie projektu Moritza Brunnera, zmienionego wg wytycznych Technicznego i Administracyjnego Komitetu Wojskowego. Główne uzbrojenie fortu składało się z 3 haubic 15 cm Panzerhaubitzen i 3 moździerzy 15 cm Panzermörser M.80 w wieżach pancernych umieszczonych na górnej kondygnacji koszar szyjowych, 6 dział kazamatowych 8 cm M. 94 umieszczonych w obu tradytorach na krańcach koszar, 6 dział kazamatowych 8 cm M.94 na lawetach do strzelnic minimalnych w obu kaponierach przeciwstokowych. Załogę stanowiła 1 kompania piechoty, 1 kompania artylerii oraz 9 pionierów (saperów). Zadaniem fortu była obrona doliny Sanu, wspomaganie sąsiednich dzieł XII½ (bateria 10), XIII b, XIII a i XIV oraz obrona międzypól ogniem dział tradytorów. Podczas pierwszego oblężenia twierdzy (18.09-9.10.1914) jego artyleria wspomogła forty VI obwodu obronnego Siedliska w odparciu gwałtownego szturmu rosyjskiego. Przed poddaniem twierdzy w drugim oblężeniu (9.11.1914-22.03.1915) wysadzono wieże pancerne, tradytory oraz kaponiery. Podczas trzeciego oblężenia (30.05-4.06.1915) fort zajęły wojska niemieckie i austro-węgierskie. W okresie międzywojennym prowadzono prace rozbiórkowe w celu pozyskania materiałów budowlanych.
