Posiadłość znajdująca się w Bachórcu od 1588 roku należała do Krasickich, jednak rezydencja powstała tu dopiero pod koniec XVIII wieku.

Dwór I (tzw. stary dwór) został wzniesiony w 4. ćw. XVIII wieku. W latach 1962-1963 przeszedł remont. Jest to obiekt murowany, klasycystyczny, parterowy, założony na planie prostokąta z bocznymi ryzalitami – alkierzami, które umiejscowione są na froncie, w narożu zachodnim znajduje się natomiast prostokątna dobudówka. Elewacja frontowa dworu posiada jedenaście osi i ma wgłębiony portyk wejściowy, który podkreślony jest występującymi przed lico ściany narożami, zwieńczony trójkątnym szczytem.

Dwór II mógł być pierwotnie budynkiem folwarcznym, jednak został on gruntownie przebudowany w 1896 roku. Nadano mu wówczas bryłę i wystrój elewacji nawiązujących do klasycyzmu i neorenesansu, które utrzymały się do dziś. Założony został na rzucie podkowy utworzonej przez dwa ryzality w elewacji tylnej, wzbogaconej przez niewielkie ryzality od frontu i przy elewacji południowej. Jest to budynek piętrowy, z czteroosiową elewacją frontową.

Zdjęcia własne z 06.04.2021