Pobojowisko
Narzędzia pól bitewnych - techniczno tematyczny ... => HISTORIA BRONI PALNEJ... => Br. ręczna maszynowa ... => Wątek zaczęty przez: cyga... w Śro, 10 Lut 2021, 16:59:22
-
Witajcie i jak w tytule .... reczny karabin maszynowy R.K.M. (DP-27) Diegtiariow Piechotnyj wzór 1927.... foto-info...
na poczatek podstawowe info z sieci...
https://pl.wikipedia.org/wiki/Karabin_maszynowy_DP
DP – radziecki ręczny karabin maszynowy skonstruowany przez Wasilija A. Diegtiariowa, oznaczany także DP wzór 1927 (DP-27) lub DP wzór 1928.
Nazwa DP jest skrótem od Diegtiariow Piechotnyj (ros. karabin maszynowy piechoty Diegtiariowa). Karabin ten był jednym z pierwszych typów broni skonstruowanej po 1917 w Związku Radzieckim. Prototyp został zbudowany w 1926 roku. Został przyjęty na uzbrojenie Armii Czerwonej jako podstawowy ręczny karabin maszynowy w 1927 roku[2] i wykorzystywany przez nią z dużym powodzeniem do końca II wojny światowej[1]. W źródłach radzieckich karabin ten najczęściej oznaczany był DP bez oznaczenia roku. Czasami oznaczany był DP-27 (DP wzór 1927) (oznaczenie stosowane w Finlandii), natomiast w Polsce znany jest jako DP wzór 1928.
Karabin DP był bronią niezawodną i prostą w produkcji, nie był jednak pozbawiony wad. Największym błędem okazało się umieszczenie sprężyny powrotnej pod lufą (sprężyna otaczała trzon tłoka gazowego). W tak intensywnie strzelającej broni powodowało to nagrzewanie się sprężyny, która traciła własności sprężyste[1]. Także trwałość niektórych części okazała się niższa niż wymagana. W nowym karabinie sprężyna powrotna została umieszczona w komorze za zamkiem, co skutkowało pojawieniem się charakterystycznej tulei z tyłu komory zamkowej. Wzmocniono niektóre elementy karabinu (iglicę, wyrzutnik), przekonstruowano bezpiecznik. Pod komorą zamkową pojawił się chwyt pistoletowy. Wzmocniono także dwójnóg. Zmodernizowana wersja oznaczona była symbolem DPM, gdzie M oznacza modernizowany. Największą wadą karabinu nadal pozostawał magazynek. Magazynek talerzowy, choć miał sporą pojemność, był ciężki, skomplikowany i drogi w produkcji. Także ładowanie go w warunkach polowych nie należało do najłatwiejszych. Wadę tę próbowano usunąć, zmieniając zasilanie magazynkowe na taśmowe. W ten sposób powstał karabin maszynowy RP-46.
Wybór magazynka talerzowego wynikał ze specyficznych doświadczeń z wojny domowej w Rosji. Wojna ta obfitowała w krótkotrwałe i dynamiczne starcia niewielkich oddziałów (często konnych) złożonych przeważnie ze słabo wyszkolonych żołnierzy, między którymi (starciami) istniały długie okresy spokoju; podczas takich starć nie było czasu na rozstawienie i użycie ciężkich karabinów maszynowych (ponadto niewielkie oddziały nierzadko nie dysponowały nimi). W takich warunkach najlepiej sprawdzał się magazynek talerzowy (obecny np. w karabinie maszynowym Lewis). Jego zaletą była duża pojemność, co pozwalało wystrzelić w czasie starcia dużą liczbę pocisków, co często powodowało załamanie się niedoszkolonych żołnierzy przeciwnika. Wady magazynka talerzowego (powolne i trudne ładowanie) nie ujawniały się, ponieważ pomiędzy starciami było sporo czasu na załadowanie magazynków. Podczas II wojny światowej okazało się, że w warunkach regularnej wojny wymagane jest (w przypadku ręcznych karabinów maszynowych) prowadzenie ognia wspierającego przez dłuższy czas, a w roli broni do szybkiego wystrzelenia większej liczby pocisków był stosowany pistolet maszynowy. W takich warunkach szybko dawały znać o sobie wady magazynka talerzowego (w celu zmniejszenia tej niedogodności, od 1943 r. każda drużyna piechoty dysponowała dwoma rkm-ami).
Opis konstrukcji
Ręczny karabin maszynowy DP był zespołową bronią samoczynną. Zasada działania oparta o odprowadzanie gazów prochowych przez boczny otwór w lufie[2], ryglowanie zamka za pomocą dwóch symetrycznie rozmieszczonych rygli, odchylających się w płaszczyźnie poziomej[2]. Strzelanie z zamka otwartego, krótkimi seriami (3-6 pocisków). Ogień długimi seriami dopuszczano tylko wyjątkowo. Zasilanie magazynkowe (magazynek talerzowy na 49 naboi, jednak przy pełnym załadowaniu często się zacinał, przez co nakazano ładowanie tylko 47 nabojami (stąd w późniejszych seriach wybity na górnym talerzu magazynka napis "47 naboi" dla przypominania ładującym), są wzmianki o opracowywaniu magazynka pudełkowego). Lufa wymienna (połączenie bagnetowe) poprzez wielosektorowo (co 120 stopni) wycięty gwint prostokątny, zakończona stożkowym tłumikiem płomieni. Broń standardowo wyposażona w stałą kolbę drewnianą, dwójnóg, osłonę lufy, tłumik płomienia[2].
Cykl ryglowania/odryglowania obejmował przy strzale
Oparcie się zamka przy strzale o dno naboju a po 8 mm przesuwu suwadła bijnik/iglica zbijał spłonkę. Przy odrzucie najpierw 8 mm na odsunięcie bijnika a potem do 12-13 mm na odryglowanie zamka przez skosy w ramie suwadła. Całkowita droga suwadła 149 mm a zamka 136 mm. Potem uderzenie w koniec ramy spustowej i zaczepienie się na listwie spustowej. Broń gotowa do następnego strzału.
Zmiany zachodzące w czasie produkcji DP
Jedne z pierwszych zmian nastąpiły już w 1932 roku. Kolejne modyfikacje następowały co jakiś czas a wynikały one nie tylko z chęci poprawy np. chłodzenia lufy, ale również wynikające z potrzeb wojny upraszczanie technologii produkcji. Stąd, mimo że lufa z grzebieniami szybciej się chłodziła to na jej wykonanie potrzeba było więcej roboczo-godzin a potrzeby frontu były duże, w latach wojny spotyka się lufy gładkie.
Należy również pamiętać, że broń ta była produkowana nie tylko w Kowrowie (zakłady Nr 2) i ich filii Nr 1, ale i w Stalińsku (Nowokuźnieck) (zakłady Nr 526) oraz w Leningradzie (Piotrogród) po zakończeniu oblężenia w fabryce Arsenał (Nr 7) i z tego powodu mogły też występować różnice.
Poza wersjami przeznaczonymi dla wojsk lądowych istniały specjalizowane, pokładowe wersje DP – DA i DT.
DA – lotnicza wersja DP. Został wprowadzony do uzbrojenia w roku 1928. Przystosowując karabin do nowych celów, usunięto zbędną osłonę lufy, tłumik płomieni, celownik krzywkowy i kolbę, a także przekonstruowano bezpiecznik.
DT – czołgowy karabin maszynowy. Zakres zmian w stosunku do DP bardzo podobny jak w przypadku DA. Pierścień mocujący miał inną konstrukcję (współpracował z jarzmem kulistym). Celownik przeziernikowy. Kolba metalowa wysuwana o regulowanej długości. Karabin mógł być demontowany i używany poza pojazdem. Ponieważ muszka była częścią jarzma kulistego, dwójnóg (według oficjalnej terminologii "nóżki do strzelania naziemnego") karabinu DT miał w górnej części wspornik z muszką. W 1944 roku przyjęto do uzbrojenia czołgowy karabin maszynowy DTM, będący pochodną DPM.
i coś odemnie w załączniku... a w kolejnych pokaże kilka odbiorów , sygnatur i innych szczegółów tej konstrukcji..
cdn... :salut
-
kilka najważniejszych parametrów tej broni...
-
R.K.M posiadał talerzowy magazynek o pojemności 49 szt.amunicji...ale po pełnym załadowaniu 49 sztkuk , broń czesto sie zacinała i z tąd bardzo widoczne bicie na magazynku , napis PATRON 47 sztuk...
jak widać magazynki w ilości 3 sztuk w specjalnych solidnych blaszanych pojemnikach..
-
pas...
świetnie zachowany i bardzo wygodny naramiennik...
-
muszka i szczerbinka..
-
numery..
jak widać 1944 rok..
-
na koniec z mojej strony ; spust , bezpiecznik i naciąg...
-
clkp .. a feeeeeeeeeeeeee :col2 myślałem że sprawny na chodzie
-
clkp .. a feeeeeeeeeeeeee :col2 myślałem że sprawny na chodzie
No tak... tylko jakie to ma znaczenie :pyt
Temat poświęcony budowie , kilka technicznych parametrów i ciut historii,,,.
Najwazniejsze że mogę pokazać i zobaczyć kazdy element tej ciekawej konstrukcji... :good
Kucyk Gryzoniu a Ty poprosze , bo wiem że masz wiedze :good , moze napisz coś meretorycznego i tematycznego o amunicji uzywanej w tej broni. :wyk
Ja jeszcze kilka ciekawych zdjeć archiwalnych , na których widać kto też użuwał tej broni...
załączniki z strony https://pl.wikipedia.org/wiki/Karabin_maszynowy_DP#/media/Plik:MNRA_soldiers_1939.jpg
-
mam gdzieś jedną ciekawostkę ale to potrwa :hej
-
mam gdzieś jedną ciekawostkę ale to potrwa :hej
spoko nigdzie sie nie wybieram, forum dopiero tworzymy i każdy materiał,ciekawostka na "wagę złota" :wyk :salut
-
W instrukcji o znakowaniu m.in. 7,62 mm amunicji do karabinu http://zbrojownia.cbw.wp.mil.pl:8080/Content/5332/SZ_103078_INW_6154.pdf jest ciekawa uwaga dotycząca km DS.
-
W instrukcji o znakowaniu m.in. 7,62 mm amunicji do karabinu http://zbrojownia.cbw.wp.mil.pl:8080/Content/5332/SZ_103078_INW_6154.pdf jest ciekawa uwaga dotycząca km DS.
ciekawe , a masz może Brach jakieś materiały podgladowe takiej amunicji :pyt
-
clkp .. a feeeeeeeeeeeeee :col2 myślałem że sprawny na chodzie
No tak... tylko jakie to ma znaczenie :pyt
Temat poświęcony budowie , kilka technicznych parametrów i ciut historii,,,.
Najwazniejsze że mogę pokazać i zobaczyć kazdy element tej ciekawej konstrukcji... :good
Kucyk Gryzoniu a Ty poprosze , bo wiem że masz wiedze :good , moze napisz coś meretorycznego i tematycznego o amunicji uzywanej w tej broni. :wyk
Ja jeszcze kilka ciekawych zdjeć archiwalnych , na których widać kto też użuwał tej broni...
załączniki z strony https://pl.wikipedia.org/wiki/Karabin_maszynowy_DP#/media/Plik:MNRA_soldiers_1939.jpg
Drugie zdjęcie przedstawia Niemca w hełmie wz. 16 który strzela z MG 120.
-
clkp .. a feeeeeeeeeeeeee :col2 myślałem że sprawny na chodzie
No tak... tylko jakie to ma znaczenie :pyt
Temat poświęcony budowie , kilka technicznych parametrów i ciut historii,,,.
Najwazniejsze że mogę pokazać i zobaczyć kazdy element tej ciekawej konstrukcji... :good
Kucyk Gryzoniu a Ty poprosze , bo wiem że masz wiedze :good , moze napisz coś meretorycznego i tematycznego o amunicji uzywanej w tej broni. :wyk
Ja jeszcze kilka ciekawych zdjeć archiwalnych , na których widać kto też użuwał tej broni...
załączniki z strony https://pl.wikipedia.org/wiki/Karabin_maszynowy_DP#/media/Plik:MNRA_soldiers_1939.jpg
Drugie zdjęcie przedstawia Niemca w hełmie wz. 16 który strzela z MG 120.
jak to.... :OO Wikipedia pokazuje niprawdziwe informacje :hmm
-
No dobra to ruski ale na usługach Niemców. Mi generalnie chodziło o DP, Niemcy włączyli go do swojego uzbrojenia jako MG 120 (przynajmniej tak czytałem), na głowie hełm wz. 16. Podsumowując to nie wiele się pomyliłem.
-
No dobra to ruski ale na usługach Niemców. Mi generalnie chodziło o DP, Niemcy włączyli go do swojego uzbrojenia jako MG 120 (przynajmniej tak czytałem), na głowie hełm wz. 16. Podsumowując to nie wiele się pomyliłem.
dzieki za kolejne info... aaa i gdzie szukać coś podglądowego do amunicji do tej maszyny śmierci :pyt
-
Nazewnictwo zdobycznej broni w Wermachcie
Rkm i ckm
7,92-мм ZB-26 [MG.26(t)]
7,92-мм ZB-30 [MG.30(t)].
7,92-мм ZB-37 [MG.37(t)] .
7,92-мм Browning wz.28 [MG.154(p)]
7,92-мм Browning М1930 [MG.30(p)]
7,92-мм Hotchkis М1914 [MG.257(p) i MG.238(p)]
6,5-мм Hotchkiss М1914 [MG.201(n) i MG.240(n)]
7,65-мм Chauchat М1915 [MG.126(b)]
7,65-мм FN M1930 [MG.127(b)]
7,65-мм Hotchkiss М1914 [MG.220(b)]
6,5-мм Lewis М1920 [MG.100(h)]
8-мм CSRG M1915 Chauchaut [MG.156(f)]
7,5-мм Hotchkiss Mle1922 [MG.105(f)]
7,5-мм Châtellerault Mle1924/29 [MG.116(f)]
8-мм Saint-Etienne Mle1907 [MG.256(f)
7,5-мм Hotchkiss Mle1914 [MG.257(f)]
8-мм Chauchat М1915 [MG.156(g)]
8-мм Hotchkiss M1926 [MG.104(g) i MG.152(g)]
8-мм станковый пулемёт Saint-Etienne M1907 [MG.256(g)]
7,92- lub 8-мм Chauchat М1915 [MG.156(j) i MG.147(j)]
7,92-мм ZB-26 [MG.26(j)]
7,92-мм Saint-Etienne M1907 [MG.256(j)]
7,92-mm Hotchkiss M1914 [MG.257(j)]
7,62-мм DP-27 [MG.120(r)]
-
Dzięki Gryzoniu za konkretne materiały...
A coś z rodzinnych stron DP... jakieś sowieckie materiały o amunicji ..
-
Tu może dakie dopełnienie info...
W schronach bojowych Linni Mołotowa z pewnąścią posiadali tego typu reczne karabiny maszynowe , a r.k.m DP na pewno prowadził ogień w nigdy nie zamontowanych pancerzach pod r.k.m. DT... i tu kilka moich zdjęć w izbie latryny i stanowisku strzelca obrony bezpośredniej wejścia... z właśnie r.k.m. DP :biggun
Widok taki można zobaczyć w bojowym schronie OPK "PROJEKT 8813" w Punkt Oporu Przemyśl. :salut
-
A tu porównawczo-podglądowe zdjęcie...
r.k.m.DT i r.k.m. DP..