Taktyczno-techniczne wytyczne dotyczące budowy i działania urządzeń do łączności telefonicznej w obiektach fortyfikacji stałych z 1936 roku nie obejmują sposobu zabezpieczenia niszy na przyłącze kabla sieci polowej. W większości przeprowadzonych inwentaryzacji obiektów Pozycji Odry (niem. Oderstellung) i Pozycji Pomorskiej (niem. Pommernstellung) nie stwierdzono śladów po powtarzalnym zabezpieczeniu tych nisz. Wyjątkiem mogą stanowić część dzieł wzniesionych w ramach fortyfikacji linii Niesłysz-Obra. Ciekawym wynikiem zakończyły się badania terenowe przeprowadzone na Pozycji Piskiej i Pozycji Olsztyneckiej na terenie byłych Prus Wschodnich. Zwrócono uwagę na regularnie powtarzające się ślady – odciski w betonie po kątownikach na obwodzie nisz w płaszczyźnie elewacji. Występowały one w obiektach wznoszonych od 1938 roku. Podczas kolejnych inwentaryzacji obiektów odnaleziono zachowane ościeżnice i blaszane drzwiczki, chroniące niszę na przyłącze kabla sieci polowej. Zaprezentowano je na zdjęciach Fot. 03 i Fot. 04.

Auf...

Wspomniane rozwiązania pochodzą z 1936 roku. Dlatego też nie można ich porównywać z sowieckimi rozwiązaniami, stosowanymi w 1941 roku na tak Zwanej linii Mołotowa.

W 1938 roku rozpoczęto prace nad nowymi konstrukcjami schronów bojowych w związku z planowanym wprowadzeniem nowej odporności dzieł fortecznych na ostrzał, określanej jako B neu. Nowo powstałe konstrukcje obiektów fortecznych nazwano serią projektową „100”. Obiekty oznaczano trzycyfrowymi numerami  a każdy zaczynał się do „1”.  Doprowadzenie sieci polowej rozwiązano zupełnie inny sposób, znacznie lepszy niż w sowieckich fortyfikacjach.

Widze że konstruktorzy stratedzy wycięgnęli już wnioski i nisza z kablem nie była bezpośrednio narażona na ogień ... ale już sam żołnierz-technik majstrujący przy kablu, złączu (przestrzelony-zerwany kabel) nie mógł czuć się bezpiecznie ...
Tu kabel przechodził od zapola poprzez bezpieczną rure (chociaż nie wiem jaki przekrój , ilość takich kabli łączności polowej mogła się tam zmieścić ?) to w sowieckiej była osłoniona wielkim 120 cm żelbetowym blokiem wejścia... takie tylko moje spostrzeżenia.. i extra materiał porównawczy 

Wydaje mi się, że zazwyczaj decydowała ilość par złącz?
Ile par załącz telefonicznej sieci polowej posiadała nisza w dwukondygnacyjnym schronie z 1940 roku do ognia czołowego dla stanowiska bojowego DOT-4 i NPS-3?

Witaj Franz ,ale nie do końca rozumiem jak chciałbyś to policzyć 
W życiu nie widziałem samej kości i ile w niej było odejść na już poszczególne gniazda ,kabli odchodzących na zewnątrz do pozycji polowych w terenie ???
Myślę że była to po prostu kość z śrubami do której można było podpiąć dowolną ilość kabli ...
Coś w stylu zapalarki saperskiej i jej szpilek do których po prostu dociskali dwie żyły kabla. .
Z schronu poprzez kanał technologiczny w postaci rury o przekroju fi 40 mm za zwyczaj wychodził jeden kilkunasto parowy kabel ( jest taki jeden oryginalny odcinek kabla ,tylko nie jestem pewny czy nie był czasem do oświetlenia przelotni ,lub zasilania z zewnętrznej sieci miejskiej ) sprawdzę ....
Na izolowanej smoła trasie kabla do niszy ,zawsze widzę tylko uchwyty pod jeden kabel o przekroju ok 15 mm.