Do dziś z zamkowego założenia pozostał jedynie budynek będący częścią dawnego skrzydła zachodniego oraz resztki baszty o średnicy prawie 10 metrów w jego południowym końcu. W pobliżu znajdują się też budynki gospodarcze, ale zostały one zbudowane w latach 1908-1914. Zarys ziemnych umocnień porosły drzewa, od południa i wschodu znajdowały się zalewowe łąki.
Pierwotna rezydencja wzniesiona tu została za Jana lub Andrzeja Fredrów prawdopodobnie w drugiej połowie XVI wieku. W latach 1656-1657 zamek został zniszczony podczas potopu przez Szwedów a potem w 1672 roku przez Tatarów. Miasto i zamek pozostały w rękach Fredrów do 1729 roku, kiedy Stanisław Rupniewski wziął za żonę Katarzynę z Fredrów wraz z którą objął podniszczoną już rezydencję. Stanisław z Katarzyną opuścili niedługo nieodbudowany po zniszczeniach wojennych zamek i przenieśli się do kieleckiego. Następni właściciele zmieniali się często, byli to m.in. Podolscy, Skarbek-Michałowscy a od 1818 roku Dunin-Borkowscy. Dunin-Borkowscy do połowy XIX wieku wybudowali nowy budynek o charakterze pałacowym który jest widoczny na mapie kastralnej z 1853 roku. W początkach XX wieku zostały wzniesione wspomniane na początku budynki gospodarcze. I wojna światowa przyniosła zniszczenia z których budynki do dziś się nie podniosły.

Zdjęcia własne z 31.03.2021